Zanim rozpoczniesz leczenie żylaków żołądka, ważne jest, aby wiedzieć, jak prawidłowo je zdiagnozować. Objawy żylaków zwykle nie są widoczne, dopóki nie pękną, ale gdy już to nastąpi, mogą powodować masywne krwawienie. Niektóre objawy to ciemne stolce, wymioty krwią i światłowstręt. Jeśli zauważysz któryś z tych objawów, powinieneś od razu skontaktować się z lekarzem w celu uzyskania nagłej pomocy medycznej. Krwawiące żylaki mogą być bardzo niebezpieczne i wymagają natychmiastowej pomocy medycznej.
Z radością przedstawiamy materiał, który powstał w sojuszu z nudziara.pl
Endoskopia
Żylaki żołądka mogą być trudne do zdiagnozowania, ale endoskopia może pomóc. Zabieg ten polega na umieszczeniu wokół żylaków maleńkich elastycznych opasek. Zabieg można powtarzać tak często, jak to konieczne, aby zatrzymać krwawienie i może być skuteczny w krótkim czasie. Po zabiegu pacjenci powinni poddać się górnej endoskopii co sześć do dwunastu miesięcy w celu monitorowania i zapobiegania nawrotom. Procedura ta wiąże się jednak z ryzykiem, takim jak utrata krwi i możliwe pęknięcie przełyku. Pacjenci powinni być również przygotowani na transfuzję krwi, która może zastąpić krew i czynnik krzepnięcia utracone podczas zabiegu.
Endoskopia może być wykorzystana do diagnostyki żylaków podśluzówkowych dna i żylaków okołoprzełykowych. Procedury te nie są powszechnie dostępne. Chociaż wstępne badanie przez gastroenterologa może być wystarczające do postawienia rozpoznania, pacjenci z ciężką chorobą żołądka mogą wymagać bardziej zaawansowanych technik diagnostycznych.
Endoskopia może być również stosowana do identyfikacji krwawienia z przewodu pokarmowego u pacjentów z żylakami żołądka. Chociaż występują rzadziej niż żylaki przełyku, krwawienie z żylaków żołądka może stanowić nagły przypadek medyczny. Dostępne są jednak skuteczne metody leczenia żylaków żołądka, które mogą zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia pierwszego krwotoku z żylaków.
Żylaki żołądka mogą być małe i proste lub kręte i duże i mogą być zlokalizowane w dowolnym miejscu przełyku. W dolnej trzeciej części przełyku stwierdza się je najczęściej. Podczas wycofywania endoskopu lekarz może określić ich wielkość.
Endoskopia jest uważana za złoty standard w diagnostyce żylaków żołądka. Pacjenci z marskością wątroby powinni poddawać się endoskopii przynajmniej raz na dwa lata. Jeśli żylaki są małe, endoskopię można wykonywać co roku.
CT
Badanie CT jest ważnym narzędziem w diagnostyce żylaków żołądka. W większości przypadków jest ono dokładniejsze niż endoskopia. Badanie TK służy do pomocy lekarzowi w określeniu wielkości i lokalizacji żylaków. Może również pomóc w określeniu, czy żylaki są przełykowe czy żołądkowe.
Podczas gdy endoskopia jest nadal złotym standardem w diagnozowaniu żylaków żołądka, wykazano, że TK ma wysoką czułość w wykrywaniu tej choroby. TK może również zidentyfikować napływ i odpływ żył żołądkowych, co jest ważne przy ustalaniu, czy balonowa okluzja wsteczna (BORTA) jest odpowiednią opcją leczenia. Określa również obecność okluzji żyły śledzionowej lub wrotnej, co może prowadzić do rozpoczęcia bardziej skutecznych terapii.
Chociaż żylaki żołądka nie wymagają nadciśnienia wrotnego ani marskości wątroby, mogą wystąpić w każdym z tych stanów. Najczęściej jednak związane są z zakrzepicą żyły wrotnej i zakrzepicą żyły śledzionowej. Obie te choroby powodują utrudnienie odpływu żył śledzionowych, co skutkuje poszerzeniem portosystemowych żył bocznych. Typowo żylaki żołądka powstają ze środkowej lub dystalnej żyły śledzionowej i płyną w kierunku lewej żyły nerkowej, żyły głównej dolnej i wewnątrzbrzusznych żył systemowych.
Żylaki podśluzówkowe dna jamy ustnej są często trudne do zdiagnozowania za pomocą oesfogastroduodenoskopii. Wynika to z trudności w odróżnieniu fałdów żołądkowych od żylaków dna. Endoskopowa ultrasonografia jest uważana za najdokładniejszą metodę diagnozowania podśluzówkowych żylaków dna żołądka, ponieważ pozwala na wyraźną wizualizację poszczególnych warstw ściany żołądka i różnicowanie pomiędzy podśluzówkowymi i okołobłoniastymi żylakami dna. Technika ta nie jest jednak powszechnie stosowana i jest preferowana jedynie u pacjentów z wysokim ryzykiem.
Obrazowanie TK jest coraz bardziej przydatnym narzędziem w diagnostyce żylaków żołądka. Wysoka jakość obrazów uzyskiwanych tą techniką może poprawić wizualizację naczyń przełyku. Obrazowanie TK jest również pomocne w ocenie pacjentów z marskością wątroby i rakiem wątrobowokomórkowym.
MRI
MRI jest nieinwazyjną techniką, którą można wykorzystać do diagnostyki żylaków żołądka. Żylaki żołądka są zwykle radiograficznie przedstawiane jako pofałdowane, gładkie fałdy o zrazikowym obrysie. Ta technika obrazowania może być również stosowana w diagnostyce żylaków przełyku. Jednak technika ta nie jest jeszcze tak wiarygodna jak TK w rozpoznawaniu żylaków żołądka.
Dokładność CT jest lepsza niż MRI i może być stosowana do diagnozowania małych lub dużych żylaków przy braku raka przełyku. Ponadto TK jest idealnym wyborem w przypadku pacjentów z marskością wątroby i jest przydatna w ocenie skuteczności leczenia. Może być również stosowana u pacjentów, którzy nie są w stanie poddać się EGD. Potrzeba jednak więcej badań, aby porównać TK z innymi metodami diagnostycznymi.
W niedawno przeprowadzonym badaniu wykazano, że rezonans magnetyczny jest przydatnym narzędziem do diagnozowania żylaków żołądka, ale ma pewne wady. Po pierwsze, badanie MRI może dawać błędne wyniki. Procedura MRI jest droższa niż CT, a ryzyko związane z promieniowaniem jonizującym jest większe. Technika obrazowania nie jest też tak czuła jak TK. Może być jednak lepsza niż TK w diagnostyce żylaków żołądka.
Inne metody nieinwazyjne obejmują sztywność wątroby i liczbę płytek krwi. Metody te były stosowane w diagnostyce żylaków, ale nie wykazały dużej dyskryminacji. U pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby pomocne są również pomiary liczby płytek krwi i sztywności wątroby. Te nieinwazyjne procedury mają potencjał zmniejszenia kosztów diagnostyki żylaków żołądka. Należy pamiętać, że u pacjentów z marskością wątroby często występuje duże ryzyko wystąpienia żylaków przełyku.
Chociaż MRI nie jest procedurą niedrogą, można ją wykorzystać do określenia obecności żylaków. Procedura ta może być również wykonywana w trybie ambulatoryjnym. Pacjenci mogą być również poddani gastroduodenoskopii, która jest kolejnym badaniem stosowanym w diagnostyce żylaków żołądka.
Skleroterapia
B-RTO czyli balonowa obliteracja przezżylna wsteczna została wykonana u 47-letniej kobiety z marskością wątroby związaną z wirusem zapalenia wątroby typu C. Zabieg polegał na zastosowaniu cewnika z balonem, który wprowadzono do shuntu żołądkowo-nerkowego. Balonik uwalniał środek kontrastowy do żył bocznych zaotrzewnowych, które następnie cewnikowano i embolizowano metalowymi cewkami. Po embolizacji żylaki żołądka były dobrze widoczne na wenogramie. Następnie wykonano tomografię komputerową z wzmocnieniem kontrastowym, w której wyraźnie uwidoczniono shunt żołądkowo-nerkowy i żylaki żołądka.
B-RTO został wprowadzony w połowie lat 90. i znalazł zastosowanie w krwotocznych żylakach żołądka. Od momentu wprowadzenia okazała się skuteczną metodą leczenia. B-RTO jest również skuteczną metodą profilaktycznego leczenia żylaków żołądka.
Żylaki żołądka występują rzadziej niż żylaki przełyku, ale wiążą się z dużą śmiertelnością i częstością nawrotów. Mogą występować samodzielnie lub w połączeniu z żylakami przełyku. Żylaki te są zwykle duże i głęboko położone w błonie podśluzowej. Chociaż trudno jest przewidzieć wystąpienie żylaków żołądka, czerwone zabarwienie, szybki wzrost rozmiaru i obecność krwawienia są czynnikami ryzyka.
Po wstępnym leczeniu pacjenci mogą być poddawani corocznej obserwacji endoskopowej. Pacjenci bez żylaków żołądka i ci z gorszym stanem Child-Pugh powinni mieć kontrolną endoskopię. U niektórych pacjentów, u których wystąpi krwawienie, należy rozważyć endoskopowe podwiązanie opaski żylakowej.
Endoskopowa skleroterapia z BC została wykonana w 635 przypadkach w jednym badaniu. Większość pacjentów miała marskość wątroby po przebytym zapaleniu. Spośród nich 139 ze 146 sesji wykonano w warunkach nagłych. Wyniki wykazały, że leczenie było skuteczne w eradykacji żylaków żołądka, chociaż występowało pewne krwawienie.
Przeszczep wątroby
Przeszczep wątroby jest opcją dla pacjentów z niewydolnością wątroby i ciężkimi żylakami żołądka. Polega ona na zastąpieniu chorej wątroby zdrową. Istnieje jednak duża lista oczekujących na ten zabieg, a liczba osób, które go potrzebują, jest znacznie większa niż liczba dostępnych narządów.
Lekarz wykona EGD, jeśli podejrzewa, że pacjent ma żylaki przełyku. Jeśli krwawienie jest silne, pacjent będzie wymiotował dużymi ilościami krwi. Mniej ciężki przypadek może skutkować czarnymi, smolistymi stolcami. Ponadto, pacjenci mogą wykazywać oznaki wstrząsu, takie jak blada, wilgotna skóra i nieregularny oddech. Niektórzy pacjenci mogą nawet stracić przytomność, jeśli krwawienie jest niekontrolowane.
Osoby z chorobami wątroby mają znacznie większe ryzyko rozwoju żylaków przełyku. Powodem tego jest fakt, że ich żyła wrotna jest zwężona i zablokowana. Powoduje to wtłaczanie krwi do małych naczyń krwionośnych przełyku. Dodatkowa krew może spowodować obrzęk tych żył.
Jeśli krwawienie jest uporczywe, konieczny może być przeszczep wątroby. Procedura ta zmniejszy ciśnienie wrotne i zapobiegnie krwawieniu z żylaków. TIPS wiąże się jednak z powikłaniami, takimi jak zakrzepica, zwężenie i encefalopatia. Mimo że TIPS ma wysoki wskaźnik powodzenia, nie jest opcją dla wszystkich pacjentów.
Badanie endoskopowe jest najdokładniejszym sposobem diagnozowania żylaków przełyku. Jest to procedura, która polega na wprowadzeniu cienkiej, elastycznej rurki do przełyku lub żołądka w celu stwierdzenia obecności poszerzonych żył. Endoskop pomaga również lekarzowi zobaczyć, czy występuje krwawienie. W ciężkich przypadkach jedyną realną opcją leczenia może być przeszczep wątroby.
Podobne tematy